Wymowa

Jak wcześniej dostałam wiele komemntarzy, że nie wiedzą jak czytać, i fakniej było by dać wymowę.
Znalazłam na jakiejś stronce łatwą (i do zrozumienia :-)) wymowę.
Skopiowałam, i podaję.
I jeszcze był jeden problem: za mała czcionka.
Sądzę,  że to przez to, że dodałam wcześniej bardzo dużo, i może musiało się specialnie zmniejszyć...

No nie wiem, w każdym razie będę  kombinować, :-)
A teraz wymowa:

                                    Znaki, akcenty i wymowa w języku francuskim
• Znaki francuskie:
a A à À â Â æ Æ b B c C ç Ç d D e E é É è È ê Ê ë Ë f F g G h H i I î Î ï Ï j J k K l L m M n N ñ Ñ o O ô Ô oe OE p P q Q r R s S t T u U ù Ù û Û ü Ü v V v W x X y Y ÿ Ÿ z Z
• Akcenty:
accent aigu
é
accent grave
è, à, ù
accent circonflexe
â, ê, î, ô, û
tréma
ë, ï, ü, ÿ
cédille
ç
• Wymowa:
à - wymawiamy jak nasze "a", np. Là (tutaj, tam), voilà (oto)
â - wymawiamy jak "a", np. âge (wiek), pâte (ciasto)
c - przed spółgłoskami wymawiamy jak "k", np. Crèche (żłobek), croissant (rogalik)
c - na końcu wyrazu wymawiamy jak "k", np. caduc (przedawniony)
c - przed o,a lub u wymawiamy jak "k", np. Carte (karta), cable (kabel), curieux (ciekawy)
c - przed e,i – jak "s", np. Ciel (niebo), célèbre (znany)
ç - występuje przed a,o,u i wymawia się zawsze jak "s", np. Ça, garçon, façon
e - na końcu wyrazu nie czytamy, np. Belge (Belg), jolie (ładny), belle (piękna)
e - w środku wyrazu czytamy jak "e" np. Belle (piękna), sel (sól), terre (ziemia)
é - czytamy zawsze, nawet gdy znajduje się na końcu wyrazu, np. Célèbre (znany), éduqué (wychowany), mariée (mężatka)
è - czytamy zawsze (występuje generalnie w środku wyrazu), np. Sphère (strefa), célèbre (znany), première (pierwsza)
ê - czytamy jak "e", np. pêche (brzoskwinia)
ë - czytamy jak "e", np. Noël (Boże Narodzenie)
g - przed samogłoskami o,a,u czytamy jak jak "g", np. Gaz (gaz), gazelle (gazela), goutte (kropla)
g - przed samogłoskami e,i czytamy jak "ż", np. Girafe (żyrafa), géant (gigant), manger (jeść)
g - przed spółgłoska czytamy jak "g" grand (duży), groupe (grupa)
h - w języku francuskim jest nieme, np. l'histoire (historia) lub przydechowe (niegdyś wymawiane) np. la honte
î - jak "i", np. Île (wyspa)
ï - zawsze czytamy jak "i", nawet gdy występuje w grupie kilkuliterowej: maïs (kukurydza)
j - jak "ż", np. Jour (dzień), jeter (rzucać), jury (jury)
ô - jak "o", np. tôt (wcześnie)
oe - głoska powstała jakby z połączenia "e" i "y", usta jak do "e" i mówimy "y" lub na odwrót, np. oeuvre (dzieło)
u - nie występuje w języku polskim, wymawia się układając usta jak do "u" i jednocześnie wymawiając "i" , np: menu (menu), pur (czysty), mur (ściana)
ù - poprzedzone zawsze samogłoską o – czytamy "u", p où [u]
û - poprzedzone zawsze samogłoską o – czytamy "u", np. goûter (podwieczorek)
s - pomiędzy samogłoskami czytamy jak "z", np. liaison, cloison, maison
Nie czytamy spółgłosek na końcu wyrazów oprócz:
c - wymawiamy jak "k" caduc
f - np. sauf (oprócz)
l - np. sol (ziemia)
• liaison (łączenie międzywyrazowe)
Jak już powiedzieliśmy w języku francuskim najczęściej nie wymawia się ostatniej spółgłoski.
Możemy natomiast zaobserwować zjawisko zwane łączeniem międzywyrazowym.
Zjawisko to polega na wymawianiu ostatniej samogłoski lub « h » niemego. Pociąga to za sobą zmiany w wymowie tych spółgłosek.
Przykłady:
neuf heures (f wymawiamy jak v)
dix heures (x wymawiamy jak z)
Łączenia międzywyrazowe dzielą się na:
1. obowiązkowe:
- łączenia między rodzajnikiem i rzeczownikiem (les élevés, des amis)
- łączenia między przymiotnikiem a rzeczownikiem (grand amour, bel homme)
- łączenia między zaimkiem osobowym a czasownikiem (ils ont, elles aiment)
- łączenia między przyimkami jednosylabowymi i następującymi po nich wyrazami (en avril)
2. fakultatywne
- łączenia między rzeczownikiem w liczbie mnogiej i występującym po nim przymiotnikiem (jeunes amies)
- między czasownikiem posiłkowym a participe passé w czasie passé composé (ils sont allés)
3. niedozwolone
- między rzeczownikiem w liczbie pojedynczej a przymiotnikiem (soldat allemand)
- między rzeczownikiem i czasownikiem (les hommes adorent)
- spójnikiem et i następującym po nim wyrazem (femmes et enfants)
• Akcent
W oddzielnym słowie akcent pada w języku francuskim na ogół na ostatnią sylabę.
Chęć położenia nacisku na jakieś słowo może spowodować zmianę akcentowanej sylaby.

sądzę, że zrozumiałe, ^^
jeśli litery znów za małe, to postaram się coś zrobić.
Pozdrawiam, Ola, ^^